I wanna watch you bleed- rozdział 17

Lizzy:


Patrzyliśmy się siebie z boku, dosłownie chłonąc swoje spojrzenia. Wszystko wydawało mi się tak dziwne i kolorowe, że nawet przestałam się zastanawiać co tu właściwie robię. W jego towarzystwie zapomniałam o tych wszystkich problemach. Zapomniałam o Duffie. O jego zdradach. O zespole. O tym wszystkim co jest dla mnie ważne.
- Wracajmy do domu...-szepnęłam mu na ucho. Nie odwrócił głowy, ale patrzył się na mnie kątem oka.
-Do domu? Do hotelu, Liz..- zaśmiał się i oparł głowę o moją. Siedziałam w milczeniu, unosząc się delikatnie z każdym jego oddechem. Czas się zatrzymał.
- Zasypiasz...- szepnął mi na ucho. Gwałtownie otworzyłam oczy i zderzyłam się z jego spojrzeniem.
- P-przepraszam..twoje ramię jest zajebiście wygodne, James...- odpowiedziałam i uśmiechnęłam się promiennie. Na chwile zapatrzył się w moją twarz, ale szybko odwrócił wzrok.
Wstał i pociągnął mnie za sobą.
- Tyler, my idziemy!- krzyknął do wokalisty, siedzącego teraz stolik obok.
Odwrócił się i podbiegł do nas.
- Obiecaj, że jeszcze kiedy ją tu przyprowadzisz..no chyba, że spotkamy się tam z tymi twoimi kolegami..z tego..Guns..coś tam..-mówił do Jamesa, ale przytulał mnie. Objęłam go w pasie i mocno pocałowałam w policzek.
- Nie spieprz czegoś...wiem, że naprawdę ją kochasz..- szepnęłam mu na ucho. Znowu zaczął coś mówić,ale James skutecznie mnie od niego odciągnął. Szybko wyszliśmy przed klub, zamykając za sobą drzwi. Powietrze było rześkie i czyste, a to się nie zdarza w samym centrum Nowego Jorku. Chwyciłam mojego towarzysza pod ramię.
- Liz, gdzie macie pokój z Duffem?- spytał, gdy wchodziliśmy po schodach.
- 405..-odpowiedziałam zdyszana.- Nie ma tu jakiejś windy?
- Slash ją zepsuł dziś rano z Hammetem...przez dwie godziny jechali w tą i z powrotem z piątego na czwarte piętro..- odpowiedział. Przystanęliśmy przed drzwiami do pokoju. Wokalista stanął przede mną, zupełnie na przeciwko drzwi. Zapadła nie zręczna cisza, przerywana dźwiękami z baru hotelowego.
- No to...miło było cię poznać, James..-uśmiechnęłam się do niego nieśmiało. Patrzył na mnie, z lekko przechyloną w bok głową.
- Nawzajem..-powiedział cicho. Ściągnęłam jego kurtkę z ramion i podałam mu ją, zwijając ją. Przerzuci ją sobie swobodnie przez ramie i patrzył na mnie oczekująco.
- Jutro..opowiesz mi coś jeszcze?- spytałam nieśmiało.
- Co tylko będziesz chciała, Liz..-szepnął i szybko do mnie podszedł. Przywarłam do niego całym ciałem, wtulając twarz w jego ramiona. Czułam na sobie jego oddech, Ciepły oddech. Poczułam ta bliskość. Bliskość, której tak potrzebowałam. Staliśmy w takiej pozycji długo, w końcu poczułam że prawie odpływam.
Oderwał się o de mnie szybko, jakby otrząsnął się z transu. Uśmiechnął się do mnie słabo i wyminął szybko zostawiając samą. Stałam jak sparaliżowana. Nie miałam pojęcia co myśleć, a ni co czuć.
Objęłam gołe ramiona rekami i szybko wyciągnęłam klucz i otworzyłam drzwi do pokoju. Wszędzie panowała ciemność. Podeszłam na środek pokoju i wytężyłam wzrok. Na łóżku leżał Duff, z papierosem w ręku. Wiedziałam, że właśnie się na mnie patrzy.
- Gdzie byłaś?- szepnął, spranym z emocji głosem. Na dźwięk jego głosu przeszedł mnie dreszcz. Próbowałam wypatrzeć jego twarz, ale było zbyt ciemno.
- Poszłam się przejść...-odpowiedziałam. Ściągnęłam buty i rzuciłam je pod ścianę. Stanęłam na środku pokoju i rozebrałam się do naga, odrzucając rzeczy.- Nie muszę ci się tłumaczyć, ty też tego nie robisz...idę się wykapać..-rzuciłam szybko i zatrzasnęłam za sobą drzwi. Zacisnęłam oczy i usiadłam na toalecie. Objęłam dłońmi głowę i oparłam ją o kolana. Łzy ciekły mi po policzkach. Próbowałam powstrzymać łkanie, ale po prostu nie mogłam. Płakałam na tyle głośno, że na pewno to słyszał. Natychmiast odkręciłam wodę i weszłam pod gorące strumienie wody. W głowie mam pustkę. Nie wiem co myśleć. Po drugiej stronie ściany leży Duff, a gdzieś tam dalej jest on. Jest James.
Wyszłam z pod prysznica i okryłam się ręcznikiem. Umyłam szybko zęby . Gdy byłam już gotowa, przystanęłam pod drzwiami, ze strachem. Może zareagowałam zbyt mocno? Może nie powinnam była..nie. Szybko przerwałam sobie w myślach i gwałtownie otworzyłam drzwi. To co zobaczyłam, przerosło moje najlśmielsze oczekiwania. Pokój był pusty. Na łóżku nie było Duffa, a jego papieros leżał na stoliku nocnym tląc się delikatnie. Podeszłam i zobaczyłam, że na poduszce leży, mała karteczka. chwyciłam ją i usiadłam na rogu łóżka.

"Wyszedłem. Nie powiem ci gdzie, bo przecież nie musimy się sobie tłumaczyć, prawda? Miłej nocy, kochanie. "


Uśmiechnęłam się pod nosem, wypuszczając powietrze z ust.
- Na pewno będzie ci lepiej, niż ze mną...-szepnęłam do siebie próbując przełknąć ślinę.Gardło zacisnęło mi się przeraźliwie. Pierwszy raz w życiu, zrobiło mi się przykro. Najnormalniej w świecie. Popłakałam się, rzucając się na łóżko.
- Jebany..skurwiel..-mówiłam do siebie łkając. Nie wiedząc dokładnie co robię, wstałam i wyszłam z pokoju nie zamykając drzwi. Szłam przed długie, ciemne korytarze płacząc. Nie wiedziałam dokładnie co robię i gdzie idę. Pod jednymi drzwiami zobaczyłam ,śpiącego Larsa. Przystanęłam koło niego i usłyszałam głośne rozmowy zza drzwi. Gwałtownie je otworzyłam. Twarze siedzących tam mężczyzn skierowały się natychmiast na mnie. Gdy spuściłam głowę i głośno wybuchnęłam płaczem, usłyszałam jakiś zamęt i ruch. Czyjeś ręce obejmują mnie mocno. To ten sam zapach. To te same ramiona. Ktoś głośno coś mówił, ale już nic nie słyszałam. Podniosłam głowę i zobaczyłam te oczy. Nachylił się nad moją twarzą, krzycząc coś. Leżałam na czymś miękkim. Tyle twarzy, tyle nie znanych mi sylwetek. Tylko jego twarz jest znana.
Jego zielone tęczówki i zmęczona twarz. Nad nim coś dużego i brązowego. To chyba włosy.
-Wraca..-usłyszałam, stłumiony głos gdzieś bardzo daleko. - Liz, słyszysz nas?
Zamrugałam oczami i próbowałam przywrócić ostrość. To na jego ramieniu opierałam głowę. To on mnie trzymał.
- Gdzie jest kurwa Duff?-ktoś mówił gdzieś w oddali.
- Poszedł z Newstedem do centrum...- ktoś odpowiedział.
- Liz?- szepnął James, patrząc na mnie. - Slash..daj jej jakąś wodę..Liz..brałaś coś?
Nie byłam w stanie odpowiedzieć.
- Słyszysz..hej Lizzy?- pytał.- Kurwa..nic..ściana..może zadzwonimy po karetkę?
- No i co ci niby powiedzą? Ona ćpała..zobacz jej oczy..- powiedział Slash, podając mu szklankę.
Podsunął mi ją pod nos.
- N-nie chcę..- szepnęłam.
- Słyszysz mnie? -jęknął. Wszyscy odetchnęli z ulgą.
- Liz, co się stało?- nachylił się za de mną Steven.Próbowałam zamrugać i podnieść głowę jednocześnie.
- N-nie..w-wiem...-szepnęłam.
James kurczowo trzymał mnie w ramionach,ale w końcu pozwolił mi usiąść na łóżku.
- Chcesz wódki?- spytał Slash, siadając koło mnie. Pokiwałam twierdząco głową. Szybko wyciągnął spod łóżka butelkę i podał mi ją. Wzięłam parę łyków, ale dalej już nie mogłam pić.
- Już lepiej?- spytał Hetfield, patrząc na mnie z boku.
- Idę się zrzucić z dachu...kto idzie ze mną?
Wszyscy popatrzyli na mnie zdziwieni.
- Poczekaj na McKagana, na pewno będzie chciał ci towarzyszyć...-parsknął śmiechem Izzy i dopił moją wódkę.
Popatrzyłam najpierw na niego a potem po wszystkich.
- K-kurwa..-spojrzałam na siebie w lustrze, znajdującym się na przeciwko łóżka. Mam na sobie tylko koszulkę i gacie. - T-to..może ..ja już..p-pójdę..
- No i gdzie chcesz iść? Do tego gówna? Przecież on tam piep...-szybko przerwał Slash.
- No to będą się pieprzyć koło mnie, nie ma problemu...-odparłam i chciałam wstać, ale do pokoju gwałtownie wszedł Duff. Stanął w drzwiach, za nim stała kuso ubrana dziewczyna.
- James, mogę jedno łóżko..mam panienkę..- powiedział i zamarł. Wszyscy odwrócili głos w jego stronę. Wokalista objął mnie mocniej. Duff lustrował mnie przerażonym wzrokiem.
Zaczęłam szybciej oddychać, a oczy napełniały się łzami.
- T-ty...-zaczęłam mówić i wstałam z łóżka. Podeszłam powoli do niego, kurczowo trzymając się ściany.- T-ty..skurwielu...
Widziałam w jego oczach przerażenie, narastający strach.
- Liz..ja..ja..- zaczął mówić, ale nie zdążył dokończyć. Podeszłam do niego i popchnęłam go z całej siły na ścianę.
- Ty jebany chuju...- krzyczałam, bijąc go i płacząc równocześnie. Próbował obezwładnić moje ręce, ale bez skutecznie.- Myślisz, że kurwa..nie wiedziałam o twoich jebanych zdradach? Myślisz, że nic nie wiedziałam?
Łzy spływały mi po policzkach intensywnie. Już nie widziałam jego twarzy. Biłam na oślep, jakbym wpadła w trans. Pewnie wyglądało to komicznie, dla pozostałych osób ale nie mogłam nic poradzić. Emocje wylewały się ze mnie , w nieprawdopodobnie szybki sposób.
Ktoś odciągał mnie od niego od tyłu, ale byłam za silna.
- Dlaczego..nigdy mi nie powiedziałeś...że nie daję ci tego, czego potrzebujesz..- szeptałam, próbując złapać oddech. Znowu go popchnęłam, ale tym razem z całej siły przyciągnął mnie do siebie i zmusił do poddania się.
- Ciiii...cicho...- szeptał, głośno oddychając. Dziewczyna musiała już dawno pójść, bo nigdzie jej nie było. Moja głowa, opadła na jego ramię bezwładnie. Płakałam. Wręcz wyłam, nie mogąc się uspokoić.
Wyprowadził mnie z pokoju i zatrzasnął drzwi. Postawił mnie pod ścianą na ciemnym korytarzu.
- Jak..mogłeś...przecież..ja..tak cię kochałam..wyjechałam..z tobą..- szeptałam. Nic nie mówił, tylko tulił mnie do siebie mocno. Gdy próbowałam się wyrwać jego ręce jeszcze mocniej zaciskały silny uścisk.
- Przepraszam...przepraszam...wybacz mi..- szeptał mi do ucha.
- To wszystko...dla ciebie, Duff..wszystko było dla ciebie..a ty..tak po prostu..mnie tu zostawiłeś..samą..zupełnie samą..- potok słów lał się ze mnie niemiłosiernie.
- Przepraszam...już będzie dobrze...już...ciii...przepraszam...- cały czas powtarzał to słowo. Cały czas.
- Nie, Duff...nic nie będzie dobrze...- podniosłam głowę i pierwszy raz, spojrzałam w jego oczy. Płakał. Tak jak ja. Nie mogłam z siebie wydusić słowa.
- To wszystko..nie miało tak być, Liz..przepraszam..ja..po prostu...- zaczął mówić.
- To..to koniec , kochanie...-szepnęłam i zamknęłam oczy, pozwalając łzom płynąć.


___________________________________


***

Rozdział dedykuję kochanej Rain (ty już wiesz za co )

Dziękuję wam za te ponad 11 tysięcy wyświetleń!!

~xoxo